رئیس هیات نمایندگی دایم ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل، طی مصاحبه­ای درمورد بیانیه رئیس شورا راجع به آزمایش موشکی کره شمالی که از اعضای ملل متحد می­خواهد بطورکامل از قطعنامه 1718 شورا تبعیت کنند، اعلام کرده: ایالات متحده معتقد است بیانیه­های صادره توسط رییس دوره­ای شورای امنیت، عطف به قطعنامه­های پیشین شورا تحت فصل هفتم منشور ملل متحد، نه تنها الزام­آور هستند بلکه، متضمن تعهداتی است که بر نظام تحریم­های اعمال شده موجود بر اساس فصل هفتم اضافه می­شود. این اعلام موضع عینا توسط سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده نیز تکرار شده است. براساس مواد خود منشور و تفاسیر حقوق­دانان بنام همچون برونو سیما چنین تلقی از بیانیه­های رئیس شورا غیرقابل قبول است و صرفا قطعنامه­های شورا زمانی شامل تعهداتی برای دیگر اعضای ملل متحد است که بر اساس اختیارات مندرج در فصل هفتم منشور صادر شده باشند. به نظر می­رسد این اظهار نظر نماینده دایم ایالات متحده بی توجه به قطعنامه هایی است که بر علیه اسراییل صادر و به جهت عدم اتخاذ براساس فصل هفتم منشور، توسط همین کشور و خود اسرائیل فاقد تعهداتی بر دیگر دول عضو و فاقد ضمانت اجرای موثر تلقی شده­اند. چراکه، حتی قطعنامه 242 معروف پس از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل هم براساس فصل هفتم منشور صادر نشده­ است. حال مشخص نیست که آیا این اعلام موضع را بتوان تفسیر جدیدی از منشور توسط آمریکا دانست و یا اشتباهی که سهوا یا عمدا بنیادهای اساسی آن را با چالش مواجه می­سازد؟