سخنگوی هیئت نمایندگی آمریکا،  در سازمان ملل تقاضای ویزا برای هیات ۳۸نفره ایرانی ازآمريکا را تایید کرد. ریچارد گرنل  اعلام کرد: اسامی محمود احمدی نژاد رئیس جمهور، منوچهر متکی وزیر امور خارجه، علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، ۱۰ دیپلمات و عده ای مامور حفاظت مقامات جمهوری اسلامی ایران در این درخواست دیده می شود.

 
الخاندرو وولف، نماینده موقت آمریکا در سازمان ملل در واکنش به این تقاضا با ابراز شگفتی اعلام نمود: "رييس جمهوری ایران روز گذشته شورای امنیّت را فاقد مشروعیت دانسته و اعلام کرده بود قطعنامه های شورا، کاغذ پاره ای بیش نبست، اکنون چگونه او می خواهد در شورایی سخن بگوید که از نظر وی فاقد مشروعیّت است؟"

 

اگرچه اظهار نظر هر دو طرف از منظر حقوق بین الملل وجاهت حقوقی چندانی ندارد امّا، به هم تنیدگی سیاست های اتّخاذی دولت ها در قلمروی تحت اقتدار و صلاحیّت حاکمیّتی آن ها با تعهدات بین المللی چیز جدیدی نیست و شرط تفوّق تعهدات منتج از منشور بر دیگر تعهدات ناشی از معاهدات بین المللی نیز مسیری جز این نمی پیماید.

 

تاکید بر مباینت تعهدات منتج از منشور با حقوق ناشی از دیگر معاهدات و موافقت نامه های بین المللی  با توجه به این شرط، درخواست این حقوق، و تاکید بر غیر قانونی بودن تعهدات مبتنی بر منشور را  موجب نبوده و تاکید بر انجام این تعهدات بستری برای تحقق همان حقوق نیز محسوب می گردد.

 

حال، عد ه ای بر این باورند مباینت در تعهدات سلبی حقوقی و حقوق ایجابی دولت ها از منظر جایگاه سلسله مراتبی بودن تعهدات و حقوق آن ها بستری جدید می گشاید  و ثبات نظام معاهدات را به جهت کشیده شدن حوزه نقض تعهد از مراجع قضایی به مرجع سیاسی، تشطّط منابع تعّهد اتی دولت ها در حقوق بین الملل را مستوجب خواهد بود.

از طرف دیگر، با توجه به جایگاه شورای امنیت و از جمله دیدگاه مبتنی بر وحدت حقوق بین الملل این دیدگاه، در مورد موضوع هسته ای ایران تا چه حد قابل قبول می نماید؟