دوست عزیز جناب آقای دکتر سادات در وبلاگ خویش مطلبی با عنوان ضرورت بازنگری در اعضای هیات تحریریه سالنامه ایرانی حقوق بین الملل و حقوق تطبیقی منتشر کرده اند که جا دارد از نگرش انتقادی ایشان برای هر چه بهتر شدن کارهای علمی در این حوزه به نوبه خود تشکر کنیم. لیکن درباره برخی مسائل، بی فایده ندیدیم که دیدگاه دیگری هم که در این زمینه توسط یکی از دوستان ارسال شده منعکس شود.

با سلام،

اگرچه آشنایی چندانی با نحوه فعالیت این سالنامه ندارم اما چند نکته را که از آشنایی و ارتباط با چندین مجله مربوطه و مطالعه و ارتباط با برخی از دوستان سالنامه مذکور به نظرم می رسد، به عنوان برخی از واقعیت های موجود متذکر شوم:

1) در مورد این که اعضای هیات تحریریه این سالنامه منعکس کننده عنصر ایرانی بودن آن نیست و ضرورت بازنگری در آن باید بگویم:

* تا جایی که بنده مطلع هستم برخی از اساتید خود راغب یا علاقمند به ارائه مطلب یا حضور در اینگونه مجلات نیستند. برخی از اساتید در ارئه مطلب به چنین مجلاتی یا حضور در هیات تحریریه اگر نگویم هیچ تمایلی ندارند، حداقل بسیار بی علاقه نشان داده اند.

* برخی از دوستان باواسطه و بی واسطه (در یکی از موارد که بنده هم در جریان بودم) از برخی از اساتید معزز (که در کامنت های مطلب فوق از ایشان نام برده شده و همچنین اساتید دیگر) برای حضور در هیات تحریریه و ارائه مطلب توسط دست اندرکاران برخی مجلات و ازجمله همین سالنامه، مصرانه دعوت نموده اند که ایشان پاسخ روشنی در این زمینه نداده اند.

* با مطالعه مطالب منتشره در این سالنامه بسیار خرسند شدم که از دایره تنگ مجلات دیگر در این سالنامه خبری نیست! آنگونه که مطلع شدم قطعا مقاله های ارائه شده بدون توجه به نام یا تعلقات خاص در صورت دارا بودن استانداردهای لازم داوری و منتشر می شوند. رجوع کردم به شماره منتشر شده و انصافا تایید کننده بود.

* مسلم است که هیچ علاقمندی، دست دراز شده برای همکاری در این حوزه را بی پاسخ نمی گزارد. وظیفه بنده سراپا تقصیر و دوستان صاحب نظر و علاقمند و امثالهم، ترغیب این اساتید برای ابراز علاقمندی و همکاری با این سالنامه است. اقدامی که باید ارزشمند تلقی شود.

2) این که کل سالنامه به زبان خارجی باشد بنده هم موافقم. اما آشنایی با حوزه اجرایی کارهای مشابه، باعث می شود که کمی در این مورد تامل کنم. چراکه:

* سامان دادن به چنین کاری مستلزم شرایط و امکاناتی است. در مورد مسائل مالی بجز چند مجله دانشگاهی، بقیه با هزینه های شخصی اداره می شوند و تا آنجا که اطلاع دارم سالنامه مزبور هم با هزینه های شخصی اداره می شود.

* آشنایی با نحوه دریافت مطالب، آماده سازی، انتشار و در یک کلام سامان کارهای اجرایی انتشار مجلات علمی، مشخص کننده این حقیقت است که واقعا علاوه بر توانایی چیزی جز علاقه عاشقانه قادر به سرانجام رساندن چنین کارهایی نیست.

* از طرف دیگر، به قولی سنگ بزرگ علامت نزدن است. به نظرم همین رویه باید ادامه یابد تا موقعی که واقعا ظرفیت چنین کاری ایجاد شده باشد و آشنایی کلی هم حداقل در سطح ملی و منطقه ای با سالنامه پدید آمده باشد و اساتید و دانشجویان هم در انتشار آن همکاری مثبت نمایند.

* البته با مطالعه شمارگان قبلی سالنامه مزبور، کاملا مشخص است که شماره به شماره این بخش (بخش انگلیسی) از غنای فزاینده برخوردار شده (علی الخصوص در شماره حاضر) که جای تقدیر دارد و به نظر می رسد هدف نهایی دست اندرکاران هم چیزی جز این نباشد.

* در نهایت دو مطلب: از لحاظ مسائل فنی مربوط به نشر، الحق در مورد این شماره، جلد، حروفچینی، ویرایش و صفحه آرائی کار حرفه ای صورت داده اند که جای تحسین دارد. البته انتقاداتی هم هست که ازجمله می توان به بازنگری در نحوه صفحه بندی بخش مقالات انگلیسی اشاره کرد. دیگر و مخلص کلام، به نظرم باید تحسین کننده این اقدامات باشیم که اگر بر مسائل و مشکلات کار آگاه باشیم، سپاس و درود نثارشان می کنیم و قدردان این تلاش مبارک که گامی است در افزودن بر غنای ادبیات بومی حوزه حقوق بین الملل کشور عزیزمان و حضوری است میمون، در عرصه های علمی بین المللی. هم اینک به یاریشان بشتابیم و مشوق شان باشیم و از ارائه ابتکارها و ایده های سازنده و عملی، دریغ نکنیم.

شماره سوم سالنامه ایرانی حقوق بین­الملل و تطبیقی منتشر شد