آقای "علی پور" در مورد اظهار نظر مقامات کشورمان راجع به غیرقانونی بودن قطعنامه ۱۷۴۷ یادداشتی ارسال کرده اند که برای اظهار نظر دوستان روی وبلاگ قرار می دهیم. 

 

  بارها از طرف مقامات رسمی کشور اعلام شده که قطعنامه های شورای امنیت علیه فعالیت های هسته ای آن غیرقانونی، غیر قابل توجیه و  سیاسی  بوده و ناقض حقوق و قواعد بین المللی است. این قطعنامه ها حقوق لا یتجزّای (مسلّم) ایران را که در معاهده عدم اشاعه و رژیم پادمان تضمین شده، نادیده می گیرند.

 سئوالی که مطرح می شود این است که این اظهار نظر تا چه حدّی قابل توجیه است؟

 معاهده ان.پی.تی (عدم اشاعه) در ماده 2 ساخت یا تحصیل تسلیحات اتمی یا وسایل انفجار اتمی توسط دولت های غیر اتمی را ممنوع می کند اما در ماده 5 به صراحت اعلام می کند:

 «هیچ چیز در این معاهده نباید طوری تفسیر گردد که حق لایتجزّای کلیّه طرفین معاهده برای توسعه تحقیق، تولید و استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلح آمیز را بدون تبعیض و مطابق با مواد 1 و 2 این معاهده متاثر سازد.»

 در واقع، استدلال مقامات کشورمان بر پایه تلفیقی از دو رژیم حقوقی استوار است که در این مورد با هم، هم پوشانی یافته اند:

 1-    مقررات معاهده عدم اشاعه

2-    دامنه حقوقی قطعنامه های شورای امنیت بر اساس منشور ملل متحد

 بر اساس مقررات معاهده عدم اشاعه، توصیف تسلیحات ممنوعه در مقابل فن آوری صلح آمیز، رابطه سببی بین تشخیص قانونی و غیرقانونی بودن فعّالیت در این زمینه را مشخص می سازد و بر اساس منشور تهدید علیه صلح و امنیّت بین المللی بودن وضعیتی، محرّک سازوکارهای تعبیه شده در آن است.

 ماده 103 منشور اشعار می دارد:.........ادامه مطلب